Zand

Bij ons in de straat zijn ze bezig met het vernieuwen van de riolering. Dat maakt deel uit van een groter plan om het versleten aanzicht (uit 1970) wat op te poetsen. Er zijn al een week lang mannen van Knipscheer in de weer met scheppen, graafmachines en buizen. Tot vandaag ging dat volgens een strak plan: eerst ging het hele klinkerdek eraf en kwamen er aan weerszijden van de straat borden met «doorgaand verkeer gestremd». Vervolgens groeven de mannen een gat, haalden stukken oude buis eruit en legden de nieuwe buis ervoor in de plaats. Het gat werd zover dichtgegeooid en aangestampt dat een stukje van de nieuwe buis nog uitstak. En dan begon het graven van het volgende gat. De volgende buis werd in de uitstekende buis geschoven. Heel systematisch werkten de mannen dag in dag uit stukje voor stukje vooruit. Aan het einde van de middag werd vaak met een trilplaat het zand van het gedeelte wat af was, nog wat aangestampt.

Maar vanochtend ging het anders: de mannen stonden in een groepje aan de overkant van de straat druk te overleggen. Ze wezen op tekeningen en ze wezen naar de aangestampte stukken zand. Eén man zag er niet heel blij uit. Toen ik een half uur later weer uit het raam keek zag ik dat ze bezig waren de driekwart straat die af was weer open te graven. Aan het eind van de ochtend lagen alle nieuw neergelegde buizen in volle glorie in de geul. Aan weerszijden  van de geul lagen belachelijk hoge bergen zand.

Het is nu eind van de middag en de geul is helemaal dicht. Alleen kun je duidelijk zien dat de trilplaat er nog overheen moet. Dat doen ze misschien wel morgenochtend vroeg. Als wij nog liggen te slapen.